Vanuit niets, heel veel...
Vanuit rust, bezinning, niets doen, weer langzamerhand alles oppakken. Weer in een ritme van school, werk en alle dagelijkse drukte die dit alles met zich meebrengt. Van offline naar online… toch beviel het me wel om offline te zijn, ook dat geeft heel veel rust. Het brengt je nog dichterbij jezelf in plaats van altijd maar met de buitenzijde bezig te zijn.
Ben jij offline geweest? Heb jij je rust genomen deze dagen voor het einde van het jaar of juist aan het begin van het nieuwe jaar? Of werd je meegezogen in alles wat er te doen is overal, van feestje naar feestje?
Tot jezelf komen, dat heb ik gedaan de afgelopen weken.
Ik ben in een boek gelezen dat vanaf het begin mijn aandacht trok en ik pas losliet toen ik het boek dichtmaakte. Wow, wat heerlijk om weer te ervaren dat je zo meegenomen kunt worden in een verhaal. Ik zie mijn dochter dit altijd al doen, maar zelf lees ik niet veel. Als ik lees is het vooral informatief met betrekking tot gezondheid en yoga en alles daar omheen.
Maar nu verloor ik de hele wereld in dit boek, zalig!
Tot jezelf komen en ontdekken dat er wellicht dingen niet helemaal lekker lopen. Dat er weer spiegels voorgehouden worden die ik aan mag kijken. Spiegels waarvan de tranen over mijn wangen lopen, spiegels die voorgehouden worden door je omgeving.
Ben jij je daar bewust van, hoe jouw omgeving jouw spiegelt?
Zo las ik een mooi artikel over relaties, en dan relaties in alle vormen, dus niet alleen van je partner, maar ook je kinderen, op je werk, etc. Daarin werd beschreven dat bijvoorbeeld de irritaties die je bij een ander hebt, heel veel zegt over jezelf! ….
Slik …. Is dat zo?, dacht ik.
Dat ben ik vanuit mezelf toch eens even gaan bekijken en toen vielen er toch wel weer wat puzzelstukjes in elkaar. “he gatsie, dacht ik, nu dit weer waar ik aan mag werken.” (hahaha)
Tja dat was mijn eerste reactie, want het liep allemaal zo lekker, het liep als een speer tot die vakantie.
Tot jezelf komen in een goed gesprek met mijn vriendin, ik ken haar al vanaf de kleuterschool, dat zit wel snor. We leren van elkaar, we delen de mooiste momenten, maar zeker ook onze diepste dalen. Zo helpt ze me nu ook weer dingen helder te krijgen, bij mezelf te blijven, maar zeker wel in die spiegel te kijken. En hoe fijn is het, dat je weet dat als je ‘valt’ je opgevangen wordt door je omgeving! Dit is zó belangrijk voor je ontwikkeling. Zó belangrijk om toch maar aan jezelf te gaan werken, dingen te ondernemen, ook al gaat het fout (tja wat is fout...), je wordt opgevangen en je hebt weer heel veel geleerd, je kunt weer verder.
Dit is het leven!
De zon schijnt niet altijd, er komt ook regen en ander vervelend weer. Maar WEET, dat blijft niet, ooit gaat de zon weer schijnen! Ook deze fase gaat weer voorbij…
Ook ik weet dit inmiddels door verschillende levenslessen op mijn pad, in mijn leven. Als het even tegenzit, hoef je niet op te geven, misschien is het de bedoeling dat je een andere weg kiest. En op die weg krijg je cadeautjes toegeworpen, maar je moet er wel voor open staan en deze willen ontvangen.
Ook ik ga met dingen aan de slag, met de cadeautjes die me worden toegeworpen. Althans, achteraf zie ik het als cadeautjes, want op dat moment denk je wel wat anders!
Maar ik weet dat ik er een nog rijker mens van zal gaan worden. Het zal me verrijken, ook al valt het niet mee om dit altijd in te zien door de tranen heen. Maar de zon zal weer gaan schijnen, ook bij jou!
Namasté,
Liefs Suzanne
Reactie plaatsen
Reacties