Stemmetjes discussiëren
Mijn 200-uurs examen van mijn yoga opleiding zit eraan te komen. Echt de laatste loodjes, ik vind het nu heel zwaar. Ik geloof dat ik leermoe ben, haha. Ik heb dan ook niet zoveel kunnen leren als ik zou willen. Veel werk, veel prive dingen die op dit moment even belangrijker waren.
En het is wel een dingetje merk ik in mezelf. Stemmetjes die samen discussiëren in mijn hoofd over het wel of niet gaan halen van dit examen. Enerzijds voel ik toch weer die prestatiedruk, het willen halen, willen presteren, laten zien dat ik het kan, het beheers. Ergens is dat hartstikke goed natuurlijk, want dat geeft je de kracht en drive om ervoor te gaan. Maar het kan ook doorslaan, waardoor je afgeremd wordt, het teveel stress geeft of een black out krijgt.
Voor de buitenwereld
Ik ben dit nu al een paar weken bij mezelf aan het bestuderen wat er allemaal hierover in mijn hoofd afspeelt. Hoe dit zich manifesteert in mijn lichaam. En dit gaat met ups en downs. En zo ontdek ik waar ik vooral tegen op zie bij dit 'grote' examen, waar ik bang voor ben, wat het voor mij betekent als ik het wel of niet zou halen. Het maakt me onzeker over mijn kunnen, ken ik de stof wel goed genoeg?
Dit examen komt zo groots over en zo heb ik het ook voor lange tijd aangezien. Een soort kers op de taart, zal ik maar zeggen. Maar de taart zal ongetwijfeld ook heerlijk smaken zonder deze kers.
Ik bekeek dit (en met tijd en wijlen nog steeds) zo vanuit de buitenwereld ipv vanuit mezelf. Dat ik me af ging vragen, doe ik dit examen voor mezelf of voor die buitenwereld? Interessant om dat jezelf eens af te vragen als een bepaald onderwerp je heel erg bezighoudt. Uiteindelijk ben ik deze hele gave opleiding voor mezelf begonnen, mijn eigen proces en daarin heb ik mezelf al enorm overwonnen en overtroffen, waar ik enorm dankbaar en trots op ben.
Diploma's aan de muur
Na elke module heb ik het examen behaald en een mooi certificaat ontvangen. Hier ben ik hartstikke blij mee, maar dit ga ik niet inlijsten en aan de muur hangen. Ik ben dat certificaat niet, ik ben Suzanne en ik ontwikkel mezelf. Ik hoef dat niet te showen aan de buitenwereld, te laten zien voor erkenning. Ik heb soms het gevoel dat als je een papiertje kunt laten zien je meetelt in de maatschappij. 'Kijk eens hoe goed ik heb gewerkt en wat ik al kan?'.... neeehhh, zo zit ik niet in elkaar. En het mag duidelijk zijn, voorheen had ik dit heel erg. Juist zocht ik deze bevestiging om mij heen. Maar ga eens bij jezelf na, geeft jou dat echt die voldoening voor langere tijd of maar voor even?
En zo wil ik ook naar dit 'grote' examen toeleven. En eerlijk is eerlijk, het voelt nog steeds tegenstrijdig in mijn lichaam. Iets met oude patronen die dan toch weer opkomen. Bij mij is dat die prestratiedrang, gelukkig al een stuk minder dan ik voorheen had. Maar onbewust speelt er nog van alles, haha.
Verdieping
Afgelopen week ook in mijn lessen meegenomen, om met mildheid en liefde naar jezelf te kijken ipv streng voor jezelf te zijn. Om in wat voor situatie je ook zit, je te verzachten, te accepteren.
Dus ik ga knallen op het examen en ongeacht wat de uitslag brengt. Ik blijf Suzanne, die ik nu ook ben. Ik blijf yogadocent, ik blijf mezelf ontwikkelen en doorgroeien in mijn docentschap.Ik heb alweer ontzettend inspirerende workshops/opleidingen gezien, wat weer energie geeft. En om zo in mijn eigen proces weer verder te kunnen groeien.
En dus ook te kunnen gaan groeien in mijn yogalessen, deze nog meer te verdiepen. Zodat ook jij als deelnemer aan mijn les daar de vruchten van kan plukken. En jij je ook weer kunt laten inspireren in jouw groei, jouw ontwikkeling.
Want wij allemaal, alle mensen mogen groeien en ontwikkelen. Dat maakt het leven zo mooi en interessant, nietwaar? En ook in dit proces mag je leren accepteren. Het is wat het is!
Kun jij je prestatiedrang aan de kant zetten en het echt voor jezelf doen? Of voel jij dat je dit 'moet' omdat de buitenwereld dit van je vraagt? Dat je jezelf graag wilt bewijzen?
Ik leer liever door ervaringen, heb ik gemerkt. Ik leer graag op mijn manier, zonder druk, zonder dat moeten van buitenaf.
Hoe ga jij hiermee om? Leuk als je reageert.
Namasté,
Liefs Suzanne
Reactie plaatsen
Reacties