Stilte
Stilte, omdat mijn stem weg is.
Op vele lagen gebeurt er wat, dat voel ik en het voelt als chaos.
Zo stoei ik al enige tijd met het lesrooster van mijn yogalessen. Tegelijkertijd heb ik veel te leren voor mijn opleiding, want er staan examens voor de deur. Wil ik op social media gezien blijven worden, dus ook daar heel actief. Prikkels over de top! En allemaal gericht op de buitenkant. Ik wil ook zo veel, haha.
Ons timmerbedrijf (dat ik samen met mijn man run) is erg druk, zijn ook veranderingen nodig en dus ook daar de nodige chaos dat met zich meebrengt. Alles op een hoop, waardoor Ton en ik ook even meer langs elkaar heen leven.
Een dierbaar iemand van ons die te horen krijgt kanker te hebben. En in afwachting is of het wel of niet uitgezaaid is. De weken vlogen altijd voorbij, maar nu kruipen ze voorbij.
En dan heb ik ons gezin, onze kids nog niet eens benoemd. Ook daar wil ik voldoende aandacht aan kunnen geven. En alle andere randzaken maar niet te benoemen.
Chaos, het is grote chaos….. althans zo voelt het in mijn hoofd, ons gezinsleven kabbelt voort…. En toch voelt alles als chaos….
Deze spanningen en emoties die ik nu voel geef ik geen ruimte, zet ik vast, vast in mijn lijf. Mijn lijf wil ruimte bieden aan deze spanningen en emoties, maar ik neem die ruimte niet en ren maar door. Dus roept mijn lichaam ‘STOP’.
STILTE, mijn stem is weg!
Je lichaam zal je dwars gaan liggen op het punt waar jij het meeste last van zal hebben, het ergst zou vinden. Tja, bij mij is dat ik geen les kan geven, geen examen kan doen omdat ik geen stem heb.
Dit gebeurt met een reden. En die reden is dat ik ruimte mag bieden aan deze spanningen, aan deze emoties. Het gaan doorvoelen en het los te laten uit mijn lichaam.
Daar lig ik dan, ziek op bed. Een week onderweg, van op zijn, van alles kunnen doen en weer plat op bed, omdat mijn lichaam niet wil. Ik geef er niet genoeg ruimte aan, tja, alles moet toch gewoon doorgaan? … denk ik….
Soms kan het leven overweldigend zijn en dan is het de kunst om in het oog van de storm te gaan zitten, totdat het weer stil wordt.
En als het dan stil word, dan komt het antwoord…
Terug naar het begin
En ik werd ook letterlijk stil.
Het antwoord dat ik dan krijg is ‘terug naar het begin’, ‘terug naar de basis’.
Ja, dat ga ik doen, terug naar waar ik begon. Want toen voelde ik wat me te doen stond, dat werkte voor mij. Nu als kip zonder kop wil ik alles tegelijk en vooral gezien worden in de buitenwereld en grotere groepen in mijn yogales. Maar door de focus te verleggen naar de buitenwereld, verlies ik het contact met mezelf, mijn innerlijk, het gevoel waar ik dit alles mee begon.
Terug naar waar ik begon!
Dus kleinere groepen in mijn yogales, meer aandacht voor de deelnemers, meer mogelijkheden om les te volgen. Ja, dit voelt goed!
Groei
Ik wil groeien, maar groei kan op vele, vele manieren. Groei zegt niets over het aantal deelnemers in mijn les, over het aantal lessen in de week, dat is allemaal buitenkant. En dat is wel het idee van groei in onze maatschappij. Maar groei zit in zoveel facetten meer. Groei zit ook in mijzelf, in mijn lessen die ik wekelijks geef en in nog zoveel meer.
Dus ja, ik ga groeien, maar wel op mijn manier en niet op de manier zoals de buitenwereld, de maatschappij het doet of ziet. Nee, op mijn manier, mijn gevoel, vanuit mijn innerlijk, met vallen en opstaan, met mijn leerlessen, mijn proces, mijn groei.
En ja, dat betekent ook dat ik eerst een paar stapjes terug moet zetten. En dan komt die nieuwe stap vooruit vanzelf, daar geloof ik in en heb ik vertrouwen in.
Doordat ik er ruimte aan heb gegeven, komen de antwoorden naar boven. Voel ik wat me te doen staat, voel ik weer wat IK wil en kan ik daarop ook stappen ondernemen.
Zodra ik dit doe, komt mijn stem weer terug, is er weer geluid!
Mooi he, waar zo’n stilte al niet goed voor is. Hoe je eigen lichaam jouw helpt in jouw groeiproces!
Namasté,
Liefs Suzanne
Reactie plaatsen
Reacties