De duisternis aankijken
Een heel nieuw jaar voor de boeg, een nieuwe maand. De winterperiode, een periode van jezelf terug trekken in je cocon, je bezinnen, bedenken wat is geweest, wat je mee wilt nemen en wat je wilt los laten.
Een periode waarin je ook je donkere kanten mag gaan aankijken. Juist in deze donkere kant van jezelf schuilen levenslessen, groei- en leermomenten. Het is een mooi proces om hier bij stil te staan.
Uitgeput
Nu ik vakantie heb (gehad), even weer heel bewust stil staan bij wat er allemaal is geweest, hoe mijn lichaam aanvoelt. Jeetje, ik merk heel duidelijk dat ik ook mijn donkere kant aan mag kijken. Ik doe dit liever niet, maar dat is de makkelijkste weg, want het is niet altijd prettig om naar deze donkere zijde te gaan. Het kan pijnlijk zijn, ongemakkelijk en angstig. Maar ik weet dat het noodzakelijk is om innerlijk werk te verrichten, te helen en om weer verder te kunnen groeien.
Ik merkte zelf heel duidelijk - op het moment dat ik mezelf de mogelijkheid gaf - mezelf eraan kon toegeven. Mijn lichaam voelde uitgeput, er kwamen emoties los, ik voelde somberheid. Nu ik de mogelijkheid had om het er te laten zijn, erin mee te gaan, mezelf erin te versmelten, mocht alles er zijn. En wetende dat ook dit een moment is wat weer over gaat, uiteindelijk gaat de zon weer schijnen en is niets blijvend!
Het is de kunst om alle gevoelens, emoties, pijn er te laten zijn, dit aan te kijken, te omarmen en je ermee te laten versmelten. En ja dan kom je van alles tegen, maar door het er te laten zijn, te uiten, eruit te gooien door te schreeuwen, huilen, wat dan ook (zonder iemand of jezelf pijn te doen natuurlijk), het te doorvoelen, kan het uit je systeem, uit je lichaam. Dit ruimt op en dit geeft ruimte voor nieuwe mogelijkheden, ruimte in je lijf en in je mind.
Deze periode is de tijd van het jaar, om op te schonen, net als in de natuur, klaarmaken voor de lente, voor nieuwe groei. En dit heeft voorwerk nodig, net als dit in de natuur gebeurd. Daar kunnen wij mensen nog zoveel van leren!
Meer Yin
Ons lichaam heeft deze winterperiode juist meer yin nodig, rust en herstelmomenten. Helaas zijn wij gewend en aangeleerd om maar altijd door te gaan. Doorgaan in hetzelfde tempo zoals we in de andere jaargetijden ook maar doorgaan, door razen, door rennen. We zouden ons meer mee mogen bewegen met de natuur en meer luisteren naar ons lichaam. Ons lichaam geeft zoveel signalen af voordat het ernstig is en we bijna geen weg meer terug hebben. Je lichaam is zo'n fantastisch mooi instrument, heeft zoveel wijsheid in zich, alleen luisteren we er te weinig naar.
Ik merk aan mezelf dat ik deze 24-uurs maatschappij niet prettig vind, maar het ook lastig vind om me daaruit los te worstelen. Dat gaat ook met vallen en opstaan, je eigen grenzen nemen en aangeven.
Luister en hoor de fluistering van je lichaam
Dus luister naar je lichaam, sta er bij stil. Voel je dat je rust nodig hebt, neem deze momenten van rust, plan even wat minder. Mogen deze gevoelens, signalen van je lichaam er zijn? Of onderdruk je deze signalen als een bal die je onder water duwt? Met ons hoofd denken we beter te weten, maar is dat wel zo?
Leer naar je lichaam luisteren, leer je eigen grenzen kennen en bewaken!
Grenzen
Ook ik mag dit nog steeds ondervinden en leren. Ook ik ga over mijn grenzen heen! Jazeker, zelfs als ik yoga beoefen of bestudeer. Ook uit enthousiasme kun je over je grenzen gaan en vermoeid raken. Het belangrijkste is dat je er iets van leert en de volgende keer jezelf in acht neemt, weer stil staat bij hoe het met je gaat. Neem deze momenten door de dag heen, je lichaam en geest zullen je dankbaar zijn!
NAMASTÉ,
Liefs Suzanne
